Lodaer Img

Cranio-sacraaltherapie

Wat is Cranio-sacraaltherapie?

In de jaren ’70 van de 20e eeuw ontwikkelde dr. John E. Upledger, een Amerikaanse osteopatisch chirurg en arts, een variant van schedelosteopathie, die hij cranio-sacraaltherapie noemde. Upledger raakte gefascineerd door het ‘cranio-sacrale systeem’  – de schedel en de ruggengraat die naar beneden loopt naar het heiligbeen in de onderrug en de inhoud ervan – toen hij werkte als klinisch onderzoeker aan de Michigan State University. Zijn werk was gebaseerd op de theorieën over schedelosteopathie die door Sutherland waren ontwikkeld, maar Upledger legde meer de nadruk op het belang van de zachte weefsels in de hersenen en de ruggengraat dan op de botten zelf.

De theorie

Net als Sutherland gelooft Upledger dat de bot­ten van de schedel niet volledig aan elkaar vast ko­men te zitten in de jeugd, maar dat er nog ruimte overblijft en dat de heel kleine voegjes of schedel-naadjes tussen de botten elastische vezels, zenuwuiteinden en bloedvaten bevatten.  Maar anders dan Sutherland meent Upledger dat het cranio-sacrale ritme los staat van de hartslag of ademha­ling. Hij stelt dat hersen- en ruggenmergvocht omringd door de hersenvliezen circuleert in de schedel en de ruggengraat in een soort hydrau­lisch systeem en dat de efficiënte werking van dit systeem vitaal is voor het algemeen welzijn.

Stijve hersenvliezen

Men denkt dat de hersenvliezen de circulatie van het hersen- en ruggenmergvocht regelen en daar­door ook de schedelritmische impuls. Als deze te snel, te langzaam of onregelmatig is, beïnvloedt dit niet alleen het cranio-sacrale gebied, maar wor­den de gevolgen ook gevoeld in het verbindingsweefsel dat de lichaamsdelen met elkaar verbindt. Men denkt dat te gespannen hersenvliezen veelal autisme ver­oorzaken. Upledger vond bij de meeste autistische kin­deren die hij onderzocht, gespannen, stijve hersenvlie­zen Waarom de hersenvliezen verstijven is niet bekend, hoewel het verschijnsel een reactie kan zijn op een pro­bleem elders in het verbindingsweefselsysteem.

Cranio-sacraaltherapeuten geloven dat er tijdens de behandeling een energiestroom van de therapeut naar de patiënt gaat. Deze energiestoot maakt het mogelijk dat het schedelritme zich aanpast en weer normaal wordt, en stimuleert het eigen genezingssysteem van de patiënt

De verschillen tussen de natuurlijke genezingscapaciteiten van de therapeuten verklaren waarom verschillende cranio-sacraaltherapeuten verschillende snelheden van schedelritme-impulsen voelen in dezelfde patiënt.

Er wordt gezegd dat goede cranio-sacraaltherapeuten een haar onder een telefoonboek kunnen voelen. Deze zeer lichte techniek is wat esoterischer dan schedelosteopathie en richt zich op psychisch en fysiek losmaken. De grondlegger, dr. Upledger, geloofde dat dit noodzakelijk was voor werkelijke genezing. Maar weinig mensen zullen het onprettig vinden en het wordt vaak samen  gebruikt met andere vormen van lichaamswerk, zoals shiatsu of massage, of met psychische behandeling door middel van counseling, regressie of geleide beelden.

Een therapeut bezoeken

Hoewel er overeenkomsten zijn tussen cranio-sacraaltherapie en schedelosteopathie, zal de therapeut geen volledige medische geschiedenis noteren zoals een schedelosteopaat dat wel doet. Het hoofddoel van de therapeut is het corrigeren van storingen in de snelheid van schedelritmische impulsen (die overal in het lichaam kunnen gevoeld worden) en er daarna voor zorgen dat de snelheid binnen de normale waarden blijft.

U neemt plaats op een behandeltafel en de therapeut palpeert uw hoofd of het gebied van het heiligbeen – de botten aan het uiteinde van de rug­gengraat. De aanraking is zo licht, minder dan 5 g druk, dat u nauwelijks iets voelt. Een sessie duurt meestal 30 tot 60 minuten en u kunt het advies krijgen om terug te komen voor nog een paar sessies. Veel mensen zeggen dat ze zich zeer ontspannen voelen tijdens en na de behandeling, en vaak komen er spontaan lichamelijke of emotionele trau­ma’s naar boven. Deze kunnen zich uiten in pijn of tranen en er kunnen scherpe beelden door het hoofd van de pa­tiënt flitsen. Aan het einde van de sessie voelen mensen zich gewoonlijk ontspannen, kalm en zeer helder.